TK's mom
ชีวิต ๔ แบบ
บทสรุปของชีวิตคนเรา ตั้งแต่เกิดจนถึงวันละโลกนี้ไป มีอยู่ ๔ แบบ คือ
- มาดี อยู่ดี ไปดี
- มาไม่ดี อยู่ดี ไปดี
- มาดี อยู่ไม่ดี ไปไม่ดี
- มาไม่ดี อยู่ไม่ดี ไปไม่ดี
- มาดี อยู่ดี ไปดี เป็นชีวิตของผู้ที่เกิ
ดมามีความพร้อมบริบูรณ์ทั้งด้ านสติปัญญา ร่างกายฐานะความเป็นอยู่ สะดวกสบาย มีครอบครัวที่อบอุ่น ทำให้ได้รับโอกาสอันดีทุกอย่ างในชีวิต เรียกว่า มาดี และเป็นผู้ที่ไม่ประมาทมัวเมา ไม่ทำลายโอกาสอันดีที่ตนได้รับ ไม่ปล่อยให้ ความสะดวกสบายมาทำให้หลงระเริง สร้างฐานะทางโลกให้ ประสบความสำเร็จ ทั้งครอบครัว การศึกษา หน้าที่การงาน ส่วนชีวิตทางธรรม แม้มีความมั่งคั่งพรั่งพร้ อมของชีวิตทางโลก แต่ไม่ละเลยเรื่องจิตใจและคุ ณธรรม ด้วยตระหนักว่าความพรั่งพร้อมด้ านวัตถุไม่ใช่เป้าหมายอย่างเดี ยวของชีวิต จึงไม่เห็นแก่ตัว มีความเสียสละเอื้อเฟื้อเพื่อส่ วนรวม พร้อมทั้งใส่ใจศึกษาและประพฤติ ธรรมด้วยเห็นว่าเป็นทางนำพาชีวิ ตให้ถึงเป้าหมายที่สูงขึ้นไป เรียกว่า อยู่ดี ชีวิตเช่นนี้ เมื่อต้องจากไป เรียกว่า ไปดี ไปด้วยความดีงาม
- มาไม่ดี อยู่ดี ไปดี สำหรับบางคนแม้จะเกิดมามี
ความไม่พร้อม ขาดตกบกพร่องอย่างหนึ่งอย่ างใดไปบ้าง แต่ทำใจรับได้ ไม่ยอมให้มาเป็นอุปสรรคบั่ นทอนกำลังใจในการพลิกชีวิ ตของตนให้ดีขึ้น ตระหนักว่าคุณค่าของชีวิตขึ้ นอยู่กับการกระทำในปัจจุบั นของตนเอง จึงสร้างสรรค์พัฒนาชีวิตด้วยคุ ณธรรมคือความอดทนและพากเพียร และเพราะเห็นคุณค่าของธรรมะ จึงดำรงตนอยู่ในคุณธรรมความดี และฝึกฝนจิตใจให้พบกับความสงบร่ มเย็น เป็นชีวิตที่แม้จะมาไม่ดี แต่ อยู่ดี และไปดี
- มาดี อยู่ไม่ดี ไปไม่ดี ชีวิ
ตแบบนี้เกิดมามีครบถ้วนบริบูรณ์ ทุกอย่าง ราวสวรรค์ประทานพรมาให้ แต่กลับทำลายโอกาสอันดีของตน ไม่ใช้โอกาสอันดีนั้นไปในการสร้ างสรรค์และพัฒนาคุณค่าสาระให้กั บชีวิต มีทรัพย์ก็ใช้ ไปทางเสพทางบริโภคอย่างเดียว เห็นแก่ความสุขทางโลกีย์ แม้สร้างชีวิตทางโลกได้ดี แต่ไม่ใส่ใจในคุณธรรมศีลธรรม ประพฤติทุจริตผิดศีลธรรม มุ่งแต่หาผลประโยชน์ สนแต่ความมั่งคั่งร่ำรวย และเกียรติยศชื่อเสียงหน้ าตาทางโลก แม้มีความสุข แต่เป็นความสุขที่เร่าร้อน หาความเย็นใจได้ยาก บั้นปลายชีวิต จะห่วงใยหวงแหนสมบัติไม่อยากพลั ดพรากไป จะรู้สึกอ้างว้างและว้าเหว่สั บสน เพราะไม่ได้สร้างสมบุญกุศลเป็ นที่พึ่งทางใจไว้ เรียกว่า ไปด้วยความทุกข์
- มาไม่ดี อยู่ไม่ดี ไปไม่ดี ชีวิตแบบสุดท้าย เป็นชีวิตที่ยอมแพ้อย่างหมดรูป แทนที่จะแก้ไขปรับปรุงชีวิต ทั้งที่มีโอกาสเพราะมนุษย์มีศั
กยภาพในการพัฒนาชีวิตให้มี ความสุขความสำเร็จได้ แต่ไม่ยอมขวนขวายพยายามเพื่อสร้ างฐานะและชีวิต แถมซ้ำยั งทำกรรมชั่วซ้ำเติมชีวิตให้ตกต่ ำลงไปอีก
- สิ่งสำคัญที่เป็นตัวกำหนดบทสรุ
ปชีวิตของแต่ละคนให้ อยู่ดี ไปดี คือ กรรมปัจจุบัน ได้แก่การใช้ชีวิตในปัจจุบันด้ วยธรรมะคือคุณธรรมต่าง ๆ ในการแก้ไขปรับปรุง พัฒนาชีวิต ทั้งชีวิตทางโลก และชีวิตทางธรรม ให้บรรลุจุดมุ่งหมายในการเกิ ดมา เพราะฉะนั้น ชีวิตจะมาอย่างไรไม่สำคัญ แต่ อยู่ให้เป็น อยู่ให้ดี สำคัญที่สุด
...ธัมมาภินันโท ภิกขุ...
คำของปราญช์จีน
๑
" ชมคนด้วยวาจา...มีค่ายิ่งกว่ามอบไข่มุกให้เป็นของขวัญ
ทำร้ายคนด้วยวาจา...สาหัสยิ่งกว่าทิ่มแทงด้วยหอกดาบ.."
"ซุนวู"
๒
" คนอื่นช่วยเรา...เราจะจำไว้ชั่วชีวิต
เราช่วยคนอื่น...จงอย่าจำใส่ใจ "
"ฮั่วหลัวเกิง"
๓
" มีชีวิตอย่างไร้คุณธรรม
มิสู้ตายอย่างมีคุณธรรม
ได้มาด้วยความคดโกง
มิสู้ยอมเสียอย่างซื่อตรง..."
"หวังติ้งเป่า"
๔
" น้ำใสสะอาดเกินไป...ย่อมไร้ซึ่งมัจฉา
คนที่เข้มงวดเกินไป......ย่อมไร้ซึ่งบริวาร "
"ปันกู้"
๕
" ความไม่พอใจ...ความกลัดกลุ้มหงุดหงิด
ควรจะเป็นสิ่งที่ทำให้เราฮึดสู้มากยิ่งขึ้น
ไม่ควรเป็นสิ่งที่ทำให้เราท้อแท้..ห่อเหี่ยวยอมจำนน
ต่ออุปสรรค์..."
"หลี่ต้าเจา"
๖
" ในชีวิตของเรา..มิตรภาพเปรียบเสมือนโคมส่องสว่าง
ดวงหนึ่ง....ซึ่งสาดส่องจิตวิญญาณของเราให้สว่างไสว
ทำให้ชีวิตของเรามีแสงสีอันงดงาม.."
"ปาจิน"
๗.
" ตัวสกปรกก็คิดจะอาบน้ำ เท้าสกปรกก็คิดจะล้างเท้า
แต่ใจสกปรก กลับไม่คิดที่จะชำระใจ..."
"หยางว่านหลี่"
๘.
" สุขสบายเกินไป..เส้นสายก็พลอยหย่อนยาน
จิตใจก็พลอยขลาดกลัว"
"หูหลินอี้"
๙.
" พูดน้อย กลุ้มน้อย ตัณหาน้อย นอนน้อย...
....ถ้าสี่อย่างนี้น้อย ก็ใกล้จะเป็นเซียนแล้ว"
"ซุนซือเหมี่ยว"
๑๐.
" คนที่เชื่อมั่นในตนเองมากเกินไป...
เป็นคนที่โดดเดี่ยวอ้างว้างที่สุด!"
"ลู่ซู"
๑๑.
" ไม่มีอะไรแย่เท่ากับความเย่อหยิ่งอวดดี....
ผู้ที่คิดว่าตัวเองไม่ดีพอ คือ คนที่ดีพอ...
ผู้ที่คิดว่าตัวเองดีแล้ว คือ ผู้ที่ดีไม่พอ...!"
"ฟังเสี้ยวหยู"
๑๒.
" ต้องกล้าที่จะมองความจริง...
แม้ว่าความจริงอาจจะทำให้เราเจ็บปวดมากๆ"
"จางจื้อซิน"
๑๓.
" ความอิจฉา เป็นอุปสรรคต่อมิตรภาพ...
ความระแวงสงสัย..เป็นศัตรูตัวร้ายกาจของความรัก...
...ความรักถ้าปราศจากความซื่อสัตย์จริงใจต่อกันเสียแล้ว
ก็ไม่อาจเชื่อถือซึ่งกันและกันได้"
"ซุนยาง"
๑๔
" ยามมีควรคิดถึงความจน...
....ยามจนไม่ควรคิดถึงยามมี..!"
"เจิงก่วงเสียนเหวิน"
๑๕
" อย่าทำความชั่ว เพราะคิดว่าผิดนิดเดียว...
อย่าละเว้นการทำความดี...
เพราะคิดว่าได้บุญกุศลแค่นิดเดียว..."
"เผยสงจือ"
๑๖
" รู้เหตุผลไม่อับจน รู้กาละไม่ถูกด่า รู้ประหยัดไม่ขัดสน "
"ซูลิน"
๑๗
" ใช้จิตใจที่ชอบตำหนิผู้อื่น...มาตำหนิตัวเอง.....
ใช้จิตใจที่ชอบให้อภัยตัวเอง...ให้อภัยผู้อื่น.."
"เจิงจิ้นเสียนเหวิน"
๑๘
" ขี้เกียจแล้วยังฟุ่มเฟือย...ย่อมยากจน
ขยันและประหยัด..ย่อมร่ำรวย.."
"ก่วนจ้ง"
๑๙
"…สูงส่งแต่ไม่เย่อหยิ่ง ชนะแต่ไม่ลำพอง
ปราดเปรื่องแต่รู้จักลงเวที เข้มแข็งแต่มีความอดกลั้น.."
"ขงเบ้ง"
๒๐
"..ก่อนที่จะเอาชนะคนอื่น...จักต้องเอาชนะตัวเอง
ให้ได้เสียก่อน
ก่อนที่จะว่าคนอื่น...ควรพิจารณาดูตัวเองเสียก่อน
ก่อนหน้าที่จะรู้จักคนอื่น...ควรจะรู้จักตัวเองเสียก่อน.."
"หลี่ปุ๊เหว่ย"
๒๑
" ผู้ที่รู้จักคนอื่นเป็นคนฉลาด.....ผู้ที่รู้จักตัวเองเป็นคนมี สติ.."
"เล่าจื้อ"
๒๒
" การตกระกำลำบากเป็นมหาวิทยาลัยชั้นสูงในการฝึกฝนยอดคน..!!"
"เหลียงฉี่เชา"
๒๓
" สิ่งที่ตัวเราไม่ชอบ ...จงอย่าทำกับคนอื่น.."
"ขงจื้อ"
๒๔.
" คนที่ทำได้อาจพูดไม่ได้...คนที่พูดได้อาจทำไม่ได้.!!"
"ซือหม่าเชียน"
๒๕.
" คนเราหนีไม่พ้นความตาย...แต่ความหมายการตายนั้น
ไม่เหมือนกัน...
บ้างมีค่าหนักกว่าขุนเขา...บ้างไร้ค่าเบากว่าขนนก...!"
"ซือหม่าเชียน"
--
สว่างตา ด้วยแสงไฟ สว่างใจ ด้วยแสงธรรม
พุทธัง สรณัง คัจฉามิ
ธัมมัง สรณัง คัจฉามิ
สังฆัง สรณัง คัจฉามิ
- สุภาณี ปิยพสุนทรา...แปลจากภาษาจีน
Happy Birthday to Doremon 3 Sep
- โดราเอมอน หรือ โดเรมอน เป็นตัวละครจากการ์ตูนเรื่
องโดราเอมอน เป็นหุ่นยนต์แมวจากโลกอนาคต ในยุคคริสต์ศตวรรษที่ 22เกิดวันที่ 3 กันยายน พ.ศ. 2655 (ค.ศ. 2112) ลักษณะตัวอ้วนกลมสีฟ้า (เมื่อแรกเกิดมามีสีเหลือง) ไม่มีใบหู เนื่องจากถูกหนูแทะ มีหน้าที่เป็นหุ่นยนต์พี่เลี้ ยงซึ่งคนที่ซื้อโดราเอมอนมาคื อเซวาชิเหลนชาย ของโนบิตะ วันหนึ่งเซวาชิเกิดอยากรู้ สาเหตุที่ฐานะทางบ้านยากจน จึงได้กลับไปในอดีตด้วยไทม์ แมชชีน จึงได้รู้ว่าโนบิตะ (ผู้เป็นปู่ทวด) เป็นตัวต้นเหตุ เซวาชิจึงได้ตัดสินใจให้ โดราเอมอนย้อนเวลาไปคอยช่วยเหลื อดูแลเวลาโนบิตะโดน แกล้งโดยใช้ของวิเศษที่หยิ บจากกระเป๋าสี่มิติ
- โดราเอมอนเคยได้รับเลือกจากนิ
ตยสารไทม์เอเชีย ให้เป็นหนึ่งในวีรบุรุษของทวี ปเอเชีย และในวันที่ 19 มีนาคม พ.ศ. 2551 มาซาฮิโกะ คามูระ รัฐมนตรีว่าการกระทรวงการต่ างประเทศของญี่ปุ่น ได้แต่งตั้งให้โดราเอมอนเป็นทู ตสันถวไมตรีอย่างเป็นทางการ เพื่อช่วยในการประชาสัมพันธ์วั ฒนธรรมของประเทศ โดยนับเป็น "ทูตแอนิเมชัน" ตัวแรกของประเทศญี่ปุ่น
แรงบันดาลใจ
- ตัวละครโดราเอมอนนั้น ได้รับแรงบันดาลใจเมื่อเดื
อนพฤศจิกายน พ.ศ. 2512 เนื่องจากนักวาดการ์ตูนทั้ง 2 ฟูจิโกะ ฟูจิโอะ ได้ลงโฆษณาการ์ตูนเรื่องใหม่ ของเขาทั้งสองไว้ว่าจะมีตั วเอกที่ออกมาจาก ลิ้นชัก ในนิตยสารการ์ตูนฉบับต้อนรับปี ใหม่ แต่ในความจริงแล้วทั้งสองยังไม่ มีไอเดียเกี่ยวกับการ์ตูนเรื่ องนี้แม้แต่ น้อยเลย เมื่อใกล้ถึงเวลาส่งต้นฉบับก็ยิ ่งเพิ่มแรงกดดันให้กับทั้ งสองเป็นอย่างมาก
- ฮิโรชิ ฟุจิโมโตะ หนึ่งในนักวาดการ์ตูน ได้เผอิญเห็นแมวจรจัดที่มั
กแอบเข้ามาเล่นที่บ้ านของตนเองเป็นประจำ เขามักจะชอบจับแมวตัวนี้มาหาหมั ด จนเวลาล่วงเลยมาถึง 4.00 น. ก็ยังไม่มีไอเดียเกี่ยวกับการ์ ตูนเรื่องใหม่ ทำให้ฮิโรชิโมโหตัวเองเป็นอย่ างมาก และคิดเลยเถิดไปว่าโลกนี้น่ าจะมีไทม์แมชชีน เพื่อย้อนเวลากลับไปแก้ไขอดีต หลังจากนั้นฮิโรชิได้เผลอหลั บไปด้วยความอ่อนล้า เมื่อเขาสะดุ้งตื่นขึ้นมา ทำให้เขาตกใจว่าตนเองเผลอหลับไป จึงรีบวิ่งลงจากบันไดบ้านไปสะดุ ดกับตุ๊กตาล้มลุกญี่ปุ่นของลู กสาวที่ตกอยู่ บนพื้น
- เหตุนี้เองทำให้ฮิโรชิเกิดไอเดี
ยขึ้นโดยนำหน้าแมวจรจัดมาผสมกั บตุ๊กตา ญี่ปุ่น สร้างออกมาเป็นตัวละครหุ่นยนต์ แมวจากอนาคตคอยช่วยเหลือเด็ กชายที่แสนจะไม่ ได้เรื่อง และตั้งชื่อว่า โดราเอมอน เป็นคำผสมระหว่าง "โดราเนโกะ" กับ "เอมอน" ในภาษาญี่ปุ่น โดราเนโกะนั้นแปลว่าแมวหลงทาง ส่วนคำว่า "เอมอน" เป็นคำเรียกต่อท้ายชื่อของเด็ กชายในสมัยก่อนของประเทศญี่ปุ่น
ต้นกำเนิดของโดราเอมอน
- โดราเอมอนถูกผลิตขึ้
นในโรงงานสร้างหุ่นยนต์ที่เมื องโตเกียว เมื่อวันที่ 3 กันยายน ค.ศ. 2112 (พ.ศ. 2655) แต่ในระหว่างการผลิตเกิดข้อผิ ดพลาดขึ้น ทำให้โดราเอมอนมีคุณสมบัติไม่ เหมือนหุ่นยนต์แมวตัวอื่น ต้องเข้ารับการอบรมในห้องเรี ยนคลาสพิเศษของโรงเรียนหุ่นยนต์ (และได้พบกับเพื่อนๆ แก๊ง ขบวนการโดราเอมอน ที่นั่น) จนกระทั่งวันหนึ่ง ในงาน "โรบ็อต ออดิชัน" ซึ่งเป็นงานที่จัดให้มี การแสดงความสามารถของหุ่นยนต์ที่ได้ผ่านการอบรมแล้ว ด้วยความซุกซนของเซวาชิในวัยเด็ ก เขาจึงได้กดปุ่มเลือกซื้ อโดราเอมอนมาไว้ที่บ้าน ด้วยเหตุนี้ โดราเอมอนจึงได้มาอยู่อาศัยที่ บ้านของเซวาชิ ในฐานะของหุ่นยนต์เลี้ยงเด็ก แต่ในต้นฉบับดั้งเดิมนั้ นจะแตกต่างกัน คือ โดราเอมอนได้ถูกนำไปขายทอดตลาด เพราะเป็นสินค้าไม่ได้คุณภาพ จากนั้นพ่อแม่ของเซวาชิจึงมาซื้ อโดราเอมอนไปไว้ที่บ้าน
- แต่เดิมนั้นตัวโดราเอมอนมีสี
เหลือง และมีหู แต่แล้วในวันที่ 30 สิงหาคม ค.ศ. 2122 ขณะที่โดราเอมอนหลับอยู่นั้น ใบหูก็โดนหนูแทะจนแหว่งไปทั้ง 2 ข้าง และไม่สามารถซ่อมแซมให้เหมื อนเดิมได้ หลังจากรักษาตัวอยู่ในโรงพยาบาล หุ่นยนต์แมว "โนราเมียโกะ" แฟนสาวของโดราเอมอนก็มาเยี่ยม แต่พอทราบว่าโดราเอมอนไม่มีหู เหลือแต่หัวกลม ๆ โนราเมียโกะถึงกับหัวเราะเป็ นการใหญ่ ทำให้โดราเอมอนเสียใจเป็นอย่ างมาก แต่ก็พยายามทำใจด้วยการดื่ มยาเสริมกำลังใจ แต่ว่าโดราเอมอนหยิบผิดกิ นยาโศกเศร้าแทน ทำให้โศกเศร้ากว่าเดิม และเริ่มร้องไห้ไม่หยุดอยู่ริ มชายหาด3วัน3คืน จนสีลอกเปลี่ยนเป็นสีฟ้าอย่างที ่เราคุ้นเคยกันในปัจจุบัน หลังจากนั้นโดราเอมอนจึงเกลี ยดและกลัวหนูเป็นอย่างมาก และไม่ค่อยมีความมั่นใจในตั วเองเกี่ยวกับเรื่องความรัก
- นอกจากนั้น โดราเอมอนยังมีน้องสาวชื่
อโดรามี ที่จริงก็แค่ใช้เศษเหล็กแบบเดี ยวกันในการผลิต แต่โดเรมีใช้น้ำมันรุ่นใหม่ ขณะที่ผลิตโดราเอมอนอยู่ได้ทำชิ ปหล่นหายไป 1 ส่วน จึงทำให้หยิบของวิเศษผิดพลาดบ่ อยๆ
ข้อมูลจำเพาะของโดราเอมอน
- เป็นความตั้งใจของผู้วาดการ์ตู
นที่ใช้ตัวเลข 3-9-12 กับตัวละครนี้ โดราเอมอนจึงมีอะไรหลายอย่างเกี ่ยวกับตัวเลขชุดนี้
- มีน้ำหนัก 129.3 กิโลกรัม
- ความสูง 129.3 เซนติเมตร (แต่เวลานั่ง จะเหลือ 100 เซนติเมตร)
- กระโดดได้สูง 129.3 เซนติเมตร (เวลาเจอหนู)
- มีพละกำลัง 129.3 แรงม้า
- วัดรอบหัว รอบอก รอบเอวได้ 129.3 เซนติเมตร
- วิ่งปกติในระยะ 50 เมตรใช้เวลา 15 วินาที แต่ถ้าเจอหนูจะวิ่งได้เร็วถึง 129.3 กิโลเมตรต่อชั่วโมง
- วันที่ผลิตคือ ปีที่ 12 เดือน 9 วันที่ 3 (เรียงแบบปฏิทินญี่ปุ่น)
ส่วนประกอบในร่างกาย
- เนื่องจากเป็นหุ่นยนต์แมวที่ผลิตขึ้
นในอนาคตคือคริสต์ศตวรรษที่ 22 ตามจินตนาการของผู้แต่ง ส่วนประกอบในร่ างกายของโดราเอมอนจึงเต็มไปด้ วยเทคโนโลยีขั้นสูง ซึ่งมีคุณสมบัติดังต่อไปนี้ โดราเอมอนเป็นหุ่นยนต์ แมวที่มีการติดตั้งชิปคอมพิ
- หัว
วเตอร์ในหัว ทำให้มีความรู้สึกนึกคิด สามารถพูดภาษามนุษย์ (ภาษาญี่ปุ่น) และพูดภาษาแมวได้ แต่ภาษาอื่นๆ นอกจากภาษาญี่ปุ่น และภาษาสัตว์อื่นๆ จะฟังไม่รู้เรื่อง จึงต้องพึ่ง "วุ้นแปลภาษา" กับ "หูฟังภาษาสัตว์" แทน อีกทั้งยังสมองไม่ไวเท่าที่ควร เวลาคำนวณเลขยากๆ จึงต้องใช้กระดาษทด หรือเครื่องคิดเลขช่วย นอกจากนี้ หัวของโดราเอมอนยังแข็งราวกับหิ น ซึ่งเขาถือว่าเป็นอาวุธลับขั้ นสุดท้ายของตัวเอง โดยสามารถเอาหัวโขกจนประตูพั งได้ และวิ่งกระโจนเอาหัวพุ่งใส่ แทงค์แก๊ส จนแทงค์เป็นรูเสียหาย (แต่ตนเองก็หมดสติไปเลยเช่นกัน) ใบหน้าของโดรา เอมอน มีลักษณะเป็นทรงกลม จมูกกลมสีแดง และมีหนวด 6 เส้น ดูคล้ายกับแมว แต่คนอื่นๆ มักเข้าใจผิดคิดว่าเป็นทานูกิ หรือแรคคูน ซึ่งโดราเอมอนจะไม่พอใจทุกครั้
- ใบหน้า
งที่ถูกเรียกแบบนั้น ตาแสงอินฟราเรด สามารถมองเห็นได้แม้แต่ในที่มืด
- ตา
มีลักษณะเป็นลูก กลมๆ สีแดง เหมือนกับปลายหาง รับรู้กลิ่นได้ไวกว่ามนุษย์ 20 เท่า แต่ปัจจุบันชำรุด จึงสามารถดมกลิ่นได้เท่าจมู
- จมูก
กคนเท่านั้น มี 6 เส้น เป็นหนวดเรดาร์ สามารถจับวัตถุระยะไกลได้ แต่อยู่ระหว่างรอซ่อมแซม
- หนวด
ผิวหนังเป็น โลหะผสมพิเศษต้านแรงดึงดูด ทำให้ฝุ่นละอองไม่สามารถจั
- ร่างกาย
บเกาะได้ นอกจากนี้ยังมีความทนทานสูง แม้อยู่ในอวกาศหรือใต้ทะเลลึกก็ ไม่เป็นปัญหา โดนของเหลวคล้ายกรดสาดใส่ก็ไม่ ละลาย แต่ก็มีข้อเสียหลายอย่างเช่นกัน คือ แพ้อากาศร้อน และแพ้อากาศหนาว จนถึงขั้นเป็นหวัดได้ หากโดนไฟฟ้าช็อตก็จะเสียหาย รูปร่างกลมสีขาวไม่มีนิ้วมือ จึงไม่สามารถเล่นพันด้าย และเป่ายิ้งฉุบได้ เล่นบาร์โหนก็ไม่ถนัด แต่สามารถดูดจับสิ่งของได้ทุ
- มือ
กอย่าง ปากขนาดกว้าง สามารถรับประทานได้ทุกอย่าง โดยจะเปลี่ยนเป็นพลังงานปรมาณู ภายในปากจะมีฟันที่เรียกว่า "ฟู้ดคัตเตอร์" ซึ่งจะปรากฏให้เห็นเฉพาะเวลาที่
- ปาก
โดราเอมอนโกรธจนต้องยิงฟันเท่ านั้น แต่ในตอนพิเศษ "ไดโนเสาร์ของโนบิตะ 2006" โดราเอมอนกลับถูกวาดให้มองเห็ นซี่ฟันอย่างชัดเจน ไว้ห้อยคอ มีสีเหลือง ส่วนสายคาดมีสีแดง เมื่อสั่นกระพรวนจะสามารถเรี
- กระพรวน
ยกแมวที่อยู่ใกล้เคียงมาชุมนุ มกันได้ โดยจะปล่อยคลื่นเสียงพิเศษ แต่ตอนนี้ใช้งานไม่ได้ ปัจจุบันจึงได้เปลี่ยนชิ้นส่ วนใหม่เพื่อใช้งานเป็นกล้องถ่ ายรูปขนาดเล็กแทน เป็น กระเป๋าสี่มิติ ไว้สำหรับเก็บของวิเศษ พื้นที่เก็บของไม่มีจำกัด สามารถถอดไปทำความสะอาดได้ โดยระหว่างนั้นจะนำกระเป๋าสี่มิ
- กระเป๋าหน้าท้อง
ติใบสำรอง หรือที่มักเรียกว่า "กระเป๋าสำรอง" มาใช้แทน ซึ่งกระเป๋าทั้งสองจะมีมิติเชื่ อมต่อกัน ของที่เอาใส่ในกระเป๋าใบหนึ่ง จะสามารถนำออกมาจากกระเป๋าอี กใบหนึ่งได้ ลักษณะแบนเรียบ สีขาว มีพลังต้านแรงดึงดูด ส่งผลให้เท้าอยู่ลอยจากพื้น 3 มิลลิเมตร เลยไม่จำเป็นต้องใส่รองเท้
- เท้า
าเพราะไม่มีฝุ่นผงติดเท้า เดิมทีเท้าของโดราเอมอนจะเป็ นแบบที่สามารถเดินได้โดยไม่มี เสียงเหมือนกับแมว ย่อง แต่ปัจจุบันชำรุดไปแล้ว ทำให้เวลาเดินจึงมีเสี ยงจากแรงเสียดสีกับอากาศ สำหรับเวลาขี่จักรยานต้องใช้ ปากจับแฮนด์ และใช้มือถีบที่ปั่นจักรยานแทน เนื่องจากขาหยั่งไม่ถึง เป็นสวิตช์ปิด-เปิด ถ้าถูกดึง ทุกอย่างจะหยุดทำงาน โดราเอมอนสามารถดึงหางเพื่อปิ
- หาง
ดสวิตช์ตัวเอง แต่ไม่สามารถดึงเพื่อเปิดเองได้
สิ่งที่ชอบ-เกลียด
- สิ่งที่ชอบที่สุดคือขนมหวานญี่
ปุ่นที่เรียกว่า โดรายากิ (แป้งทอด) โดยสามารถกินโดรายากิขนาดใหญ่ที ่สุดในโลก (ขนาดใหญ่เท่าห้องของโนบิตะ) ได้คนเดียวหมด และเคยชนะเลิศการแข่งขันกิ นโดรายากิเร็วมาแล้ว และเพียงแค่ไม่ได้กินโดรายากิติ ดต่อกัน 3 วัน ก็แทบจะทนมีชีวิตอยู่ไม่ได้ สาเหตุที่ชอบกินโดรายากินั้น เป็นเพราะสมัยอยู่ในศตวรรษที่ 22 โดราเอมอนเคยได้รับโดรายากิ จากแมวสาว "โดราเมียวโกะ" มันจึงกลายเป็ นของโปรดของเขามาตั้งแต่บัดนั้น เขาสามารถทำได้ทุกอย่างโดยไม่ เลือกวิธีการเพื่อให้ได้ โดรายากิมา หากได้ยินว่ามีร้านค้าร้านไหนที ่ขายโดรายากิลดราคาก็จะรีบบึ่ งไปซื้อมาใน ทันที ซึ่งจากความชอบจนกลายเป็ นของโปรดนี้เอง จึงทำให้โดราเอมอนให้ความสำคั ญกับเรื่องรสชาติ ความหวานของโดรายากิเป็นอย่าง มาก จนถึงกับเคยมีเรื่องถกเถียงกั บเจ้าของร้านขายขนมมาแล้ว หลังจากที่ทางร้านทำโดรายากิ ออกมาหวานเกินไป
- นอกจากโดรายากิแล้ว อาหารอย่างอื่นที่
โดราเอมอนชอบก็คือ ขนมโมจิ ซึ่งเคยได้กินในตอนแรกสุด ที่เพิ่งเดินทางมาหาโนบิตะด้ วยไทม์แมชชีน โดยเมื่อโดราเอมอนได้กิน ก็บอกว่า อร่อยมาก ขนาดกินจนหมดแล้วยังถึงกับเลี ยจานเลยทีเดียว
- ส่วนสิ่งที่โดราเอมอนเกลี
ยดและกลัวที่สุดคือ หนูเพราะเคยโดนหนูกัดหูจนหูแหว่ งไปทั้ง 2 ข้างตอนหลับ นอกจากนั้นยังกลัวแฮมสเตอร์ด้วย เพราะโดราเอมอนถือว่าเป็นสัตว์ ในตระกูลเดียวกับหนู
ตอนจบของโดราเอมอน
- พล็อตเรื่อง โดราเอม่อนตอนจบนั้น ตามที่ได้ทราบกันดีนั้น คือมีที่มาจากฟิกชั่น ที่ถูกเผยแพร่ผ่านทางอินเทอร์
เน็ต ทั้งในรูปแบบ แฟนฟิคชั่น ข่าวลือ หรือ เมล์ลูกโซ่ โดย พล็อตนั้นก็มีหลายหลาย ส่วนมากที่พบจะเกี่ยวกับ ความตาย, ความฝัน, อุบัติเหตุ ซึ่งที่พบเห็นบ่อย ก็จะมีอยู่ใน 3 รูปแบบ คือ
- โนบิตะ เป็นคนสร้างโดราเอม่อน
- โนบิตะ ป่วยเป็นโรคร้ายแรง
- เรื่องทั้งหมดของโดราเอม่อน เป็นเรื่องที่โนบิตะฝันไปเอง
- ซึ่งที่ยังหลงเหลือในปัจจุบัน คือพล็อตแรก โนบิตะเป็นคนสร้างโดราเอม่อน และ โนบิตะป่วยเป็นโรคร้ายแรง+ฝั
นเรื่องโดราเอม่อนไปเอง แต่อย่างไรก็ดี โดราเอม่อนตอนจบทุกแบบนั้น ล้วนแต่เป็นเพียงเสียงเล่าอ้าง และไม่มีหลักฐานใดๆอย่างชัดเจน
- จริงแล้วนั้นโดราเอม่อนนั้
นเคยจบไปแล้วหนึ่งครั้ง ในจะเป็นตอนสุดท้ายของรวมเล่ม ที่ 6 ชื่อตอนว่า ลาก่อนโดราเอม่อน แต่สุดท้ายแล้ว เนื่องด้วยเหตุผลหลายประการ ทั้งแฟนๆ และ อ.ฟุจิโกะผู้เขียน โดราเอม่อนก็จึงได้กลับมาใหม่อี กครั้ง
- ที่มาของโดจินชิ โดราเอม่อน ตอนจบ การ์ตูนชุดนี้เป็นงานโดจินชิ (การ์ตูนทำมือ) ที่วาดโดย อ.ทะจิม่า ยาสุเอะ (Tajima Yasue) ในชื่อกลุ่ม ว่า GA-FAKE COTERIE โดยใช้โครงเรื่องจากฟิกชั่นเกี่
ยวกับตอนจบของโดราเอม่อน ที่แพร่กระจายตามเมล์ลูกโซ่ (หรือที่บ้านเราเรียกกันว่า Forward Mail) ซึ่งเริ่มวางขายครั้งแรกในงาน Comic Market ฤดูร้อน ครั้งที่ 68 ช่วงวันที่ 12-13 สิงหาคม 2548
- และหลังจากนั้น ในงาน Comic Market ครั้งต่อมา (C69) ฤดูหนาว ช่วงวันที่ 29-30 ธันวาคม 2548 ผลงานชิ้นนี้ก็ได้รั
บความสนใจจากแฟนๆโดราเอม่อน จนเริ่มมีการเผยแพร่ผ่านอิ นเทอร์เน็ตเป็นที่กว้างขวาง และปัจจุบันก็ยังมีผู้ให้ ความสนใจ จนหนังสือขาดตลาด และต้องพิมพ์ซ้ำอีกครั้ง
- แต่อย่างไรก็ตาม ผลงานนี้เป็นเพียงที่เขียนเพื่
อเป็นที่ระลึกในการสร้างอะนิ เมะฉบับหนังโรง (โนบิตะกับพีสุเกะ 2006)ด้วยความที่เป็ นแฟนโดราเอมอนของ อ.ทะจิม่า เท่านั้น เพราะฉะนั้นตอนจบที่แท้จริ งของโดราเอมอนจึงไม่มีแต่อย่ างใด ซึ่งนับว่าหาได้ยากและถือเป็ นการ์ตูนในตำนานเรื่องหนึ่ งเลยทีเดียว __._,_.___
เชิญชวนร่วมบริจาคของสิ่งของที่จำเป็นให้กับน้องๆ บ้านเด็กตาบอดผู้พิการซ้ำซ้อน
- บ้านเด็กตาบอดผู้พิการซ้ำซ้อนนี้มีเด็กตาบอดและพิการอย่างอื่นร่วมด้วย เช่น พิการทางสมอง โปลิโอ ฯลฯ ประมาณ 45 คน ส่วนหนึ่งจะช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ แต่อีกส่วนหนึ่งกำลังฟื้นฟู ให้เข้าร่วมเรียนหนังสือกับเด็กปกติ
- ขออาราธนาคุณพระศรีรัตนตรัย และสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลาย โปรดรับรู้ในบุญกุศลของทุกท่าน ที่เข้าร่วมในกิจกรรมครั้งนี้ และอำนวยพรให้ประสบแต่ความสุขในชีวิต การงาน และครอบครัว ตลอดจนปราศจากโรคภัยไข้เจ็บด้วยเทอญ
- ทางมูลนิธิบอกว่า ต้องการมากคือ น้ำปลา ม้ำมัน ไข่ อาหารแห้ง เพื่อวันที่ไม่มีคนมาทำอาหารเลี้ยง ส่วนของกิน ขนม มีพอเพียงเพราะมีคนนำมาให้เสมอๆ แต่ไม่ค่อยมีคนเอาของที่ต้องใช้ในชีวิตประจำวันไปบริจาค เช่น ถุงดำใส่ขยะ แป้ง โลชั่น ชุดชั้นในเด็ก เสื้อผ้า น้ำยาล้างห้องน้ำ น้ำยาฆ่าเชื้อ ฯลฯ
ข้อมูล FW mail : Gmail
สมัครสมาชิก:
บทความ (Atom)